احتمالا شنیدین که میگن انار میوه بهشتی هست و دونه های انار رو نباید دور ریخت. هیچ وقت فکر کردین که چرا فقط انار میوه بهشتی هست و یا اینکه روی این میوه بیشتر تاکید میشه؟ آیا این جمله معروف قدیمی ها رو شنیدین که «اگه موقع غذا حرف بزنید شیطون غذاتون رو میخوره». یا اینکه «وقتی کسی غش میکنه از دورش کنار برید چون دور آدمی که غش میکنه جن جمع میشه». حالا اگه منظور من رو از آوردن این دو مثال فهمیدین و میدونید که این حرفها دقیقا رفتار آدمهایی که میفهمن هست با آدمهایی که نمیفهمن به این نتیجه میرسیم که آدمها در قدیم معمولا طوری مسائل رو اعلام میکردن که انگار همواره با بچه طرف هستن. یعنی اینکه طرف نمیفهمه و ما باید اینطوری براش عنوان کنیم تا هم زیاد به خودمون برای فهموندش به طرف فشار نیاریم و هم اینکه طرف به حرف ما گوش کنه.
حالا جریان انار هم همینه. وقتی ما انار میخوریم حتما دونه های اون هم از دستمون میافته توی بشقاب. خیلی وقتها هم این دونه ها لای پوست انار که داخل بشقاب هست قایم میشن. باز خیلی وقتها هم آدم حوصله نمیکنه این دونه ها رو از لای این آشغالها جمع کنه. بنابراین برای اینکه این دونه ها حروم نشن باید مکانیزمی وجود داشته باشه که ما رو مجبور کنه که حتما تا آخرین دونه انار رو بخوریم. و این مکانیزم هم مثل همه راه حل ها از طریق دین قابل دستیابی هست! راهی که خیلی وقت تا حالا برای تربیت انسانها و همینطور برای اینکه اونها رو به سمت و سوی خاصی هدایت کنن استفاده میشده. ولی باید دید که آیا همچنان هم چنین روشی میتونه موفق باشه یا نه.
۲ نظر:
سلام ، چقدر خوبه که دوباره مینویسی :).
سلام علی جان، ممنون از پیغامت. آره خودم هم خیلی خوشحالم که دوباره شروع کردم. وقتی مینویسم یعنی اینکه دارم میرم جلو.
ارادت
ایرج
ارسال یک نظر