همه ما مدام خورشید رو می بینیم و از گرما و نورش استفاده می کنیم اما معمولا خیلی کم به اون فکر می کنیم. شاید یکی از دلایلش این باشه که خورشید به ما این اجازه رو نمیده که براحتی نگاهش کنیم. به نظرم که نگاه کردن یکی از چیزهایی هست که به آدم قدرت تفکر عمیق میده.
شاید بدونید که درون خورشید چیزی بین ۱۰ تا ۲۰ میلیون درجه حرارت داره. سطح خورشید هم حدودا ۵۰۰۰ درجه و تاج خورشید هم بین یک تا دو میلیون درجه هست. ولی با همه این احوال گرمایی که خورشید به ما می رسونه دقیقا همون چیزی هست که ما بهش نیاز داریم. یعنی ما دقیقا در فاصله ای از اون قرار داریم که باید باشیم. شاید بگید که این یک تصادف بوده. حرف شما رو قبول دارم، ولی فکر نمی کنم به این راحتی ها هم که گفته میشه باشه. به نظرم ما با این منطق فقط میخواهیم از تفکر درست فرار کنیم.
هیچ چیز بدون منظور در جایی قرار نمی گیره. حتی وجود "حالت تصادفی" در زندگی هم دلیلی به همرا دارد.
شاید بدونید که درون خورشید چیزی بین ۱۰ تا ۲۰ میلیون درجه حرارت داره. سطح خورشید هم حدودا ۵۰۰۰ درجه و تاج خورشید هم بین یک تا دو میلیون درجه هست. ولی با همه این احوال گرمایی که خورشید به ما می رسونه دقیقا همون چیزی هست که ما بهش نیاز داریم. یعنی ما دقیقا در فاصله ای از اون قرار داریم که باید باشیم. شاید بگید که این یک تصادف بوده. حرف شما رو قبول دارم، ولی فکر نمی کنم به این راحتی ها هم که گفته میشه باشه. به نظرم ما با این منطق فقط میخواهیم از تفکر درست فرار کنیم.
هیچ چیز بدون منظور در جایی قرار نمی گیره. حتی وجود "حالت تصادفی" در زندگی هم دلیلی به همرا دارد.